inopes

ĭnops, ŏpis, adj. [2. in-opis], without resources, helpless, weak (class.).

I.

In gen.:

ab ope inops, qui ejus indiget,

Varr. L. L. 5, § 92 Müll.:

inopes relicti a duce,

Cic. Verr. 2, 5, 34:

nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi,

Liv. 9, 1, 8:

solare inopem et succurre relictae,

Verg. A. 9, 290.—

(β).

With ab:

sic inopes et ab amicis, et ab existimatione sunt,

Cic. Att. 1, 1, 2. —

(γ).

With inf.:

inopes laudis conscendere carmen,

unable, Prop. 2, 10, 23 (3, 1, 23 Müll.).—

II.

In partic., helpless through poverty, destitute, needy, indigent.

A.

Lit.:

res pauperes inopesque,

Plaut. Rud. 1, 5, 24:

aerarium inops et exhaustum,

empty, Cic. Verr. 2, 3, 70, § 164:

te semper inops vexet cupido,

unsated, Hor. Ep. 1, 18, 98:

domus cujusvis inopis,

Nep. Ages. 7, 4. —Esp., of the dead who could not pay Charon's fee:

haec omnis inops inhumataque turba est,

Verg. A. 6, 325; cf.:

infletaeque jacent inopes super arva catervae,

Aus. Mos. 4: mortuis in ore nummum immittere, ut apud inferos non tamquam inopes errent, Schol. Juv. 3, 267. —

(β).

With gen., destitute of, without:

humanitatis,

Cic. de Or. 2, 10, 40:

amicorum,

id. Lael. 15:

animi,

Verg. A. 4, 300:

mentis,

Ov. F. 4, 457:

consilii,

Liv. 26, 18, 6:

rationis,

Stat. Th. 1, 373:

senatus auxilii humani,

Liv. 3, 7, 7:

terra pacis,

Ov. P. 2, 2, 96:

somni cibique,

id. M. 14, 424:

provinciae virorum,

Tac. H. 2, 67:

miles Martis,

that never fights, Sil. 9, 334.—

(γ).

Plur. as subst.: ĭnŏpes, um, opp. potentes, Sall. H. Fragm. 4, 61, 17 Dietsch.— Sing.:

si nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi,

Liv. 9, 1, 8. —

B.

Trop.

1.

Of inanimate things, mean, wretched, contemptible:

inopis et pusilli animi esse,

Hor. S. 1, 4, 17:

nostras inopes noluit esse vias,

Ov. Ib. 24:

advorsus atque inops amor,

Lucr. 4, 1142:

odia aegra sine armis errabant, iraeque inopes,

impotent, Val. Fl. 5, 147:

vita,

Vell. 2, 19, 4. —

2.

Of speech, poor in words or ideas, meagre:

non erat abundans, non inops tamen,

Cic. Brut. 67, 238:

non inops verbis,

id. ib. 70, 247:

ad ornandum,

id. ib. 76, 263:

Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam,

id. Fin. 1, 3, 10:

vir inopi lingua et infacundus,

Gell. 18, 8, 6.